Hallo allemaal en welkom bij de nieuwe podcast Blind Proof. Deze podcast gaat over koken als blinde persoon. En we gaan dus proberen mensen te stimuleren die niet graag koken of niet durven koken of niet kunnen koken. Om die toch een beetje wegwijs te maken daarmee met het koken. Ik zit hier niet alleen. Ik zit hier samen met Eline en met Yusri. Hallo. Hey.

Hallo.

Misschien moeten we... Ik kan er iets voorstellen. We gaan met de dame beginnen. Elin, vertel eens. Jij kan al goed koken. Misschien ben jij wel de meest ervaren van ons drie. Maar hoe is het ooit voor jou begonnen, het koken?

Ik kook toch al een jaar of... 15, 16.

Dat is lang, hè. Ja.

Nee, maar ik ben beginnen koken toen ik op kot zat. En in het begin nam ik, zoals de meeste studenten, van die pakjes mee, of dat mijn papa had gemaakt. Van die doosjes.

Ja.

Om gewoon op te warmen. Oftewel ging ik in de winkel, halen en een lasagne of veel frietjes. En mijn weegschaal begon dat toch wel te merken. En toen dacht ik van, oké, er moet iets veranderen. Ik moet een beetje gezonder proberen eten. En toen ben ik zelf zo aan het beginnen experimenteren en beginnen... Ja. Dingen maken in de keuken.

Dus je hebt vooral zelf dingen uitgezocht? Je hebt nooit les gehad qua koken?

Nee, nee, nee. Wel, mijn papa heeft dat wel wat gestimuleerd. Hij heeft mij bijvoorbeeld... Hij had mij een eitje leren maken al en ik wist wel ongeveer de basistechnieken. Maar... Ja, allee... De... De... Ja, groentjes maken, vlees bakken. En ook wel een beetje op mijn.

Eigen... Knap, want er was toen nog geen internet, of heel weinig misschien. Het was allemaal niet zo simpel.

Er was wel internet.

Maar de chachipitis van deze wereld waren er nog niet, dus... En Joesdrie, hoe is het bij jou?

Wel, ik moet eerlijk zijn, ik heb eigenlijk op school wel koken gehad, omdat ik in mijn richting, omdat dat een vier uur was per week, dat we dan eigenlijk toch met de klas samen... Wij hadden kleine klasjes, want ik heb in het bijzonder onderwijs gezeten. Daar hebben we toch Echt wel ook een beetje de focus gehad op zelfstandig worden. Dus de paar vakken die je dan een beetje wegwijs maakt in het strijken en zo ook. Om even een beetje te schetsen. En zo is dat gewoon ontstaan dat er dan eerst bijvoorbeeld begonnen werd met hoe maak je een pudding? Hoe maak je soep? En iedereen had dan eigenlijk Een gerechtje. En in het begin was het heel veel ondersteuning door de leerkracht. En dan had je ook een kookexamen. En dat heeft mij wel geholpen om, ook als ik alleen ging wonen, te zeggen van ik ga dat niet wegsmijten. Ik onderhoud het. En zo... ben ik eigenlijk altijd wel een beetje aan het koken gebleven. Sommige periodes meer dan anderen. Maar ik denk nog steeds niet dat ik het verleerde.

Het valt mee. Ik heb al dingen bij jou geproefd. Het valt wel mee. Ja, bij mij is het eigenlijk pas zeven jaar geleden begonnen. Ik woon nu acht, negen jaar alleen. En ik vond dat ik wel, als ik alleen woonde, dat ik moest leren koken, omdat Iemand die alleen woont, moet ook elke dag eten. En ik wou dan niet te veel afhangen van de pizza's en de frieten van deze wereld. Ook een beetje gezond toch wel. En ik ben daar heel stapsgewijs mee begonnen. Ik heb natuurlijk wel vroeger in de lagere school cursus koken gehad. Eén uurtje per week. En zoals Josie het ook al zei, bij ons was dat één jaar gewoon soep. En pudding, meer was het niet. Dus groentjes leren snijden voor de soep. Die plukten we dan in de tuin van de school zelf, van Huldeberg, Ganspoel Instituut. En dan maakten wij soep met een hele resum. En dat was heel lekker soep, vers van de tuin. En pudding was ook niet zo moeilijk. En dan heb ik daar eigenlijk weinig mee gedaan, want ik woonde ook nog thuis en zo. En toen dacht ik van ja, ik moet het nu wel eens beginnen doen. En ik heb ook heel veel geleerd van mijn moeder bijvoorbeeld, die mij heel veel kneepjes van het vak heeft geleerd. Van ik doe dat zo en ik doe dat zo. Ook van andere blinde mensen. Jussie, we hebben ooit nog een kookclubje gehad met nog een andere vriend van ons. Dat was legendarisch. We zullen straks misschien wel eens een paar stoten vertellen die we hebben meegemaakt. Dus wij zijn zeker niet ontfeilbaar. Maar ik kook nu zowat elke dag wel voor mezelf. Tenzij ik bij iemand te gast ben of zo. Inderdaad.

Ik wil er toch even bij zeggen. Er was een bepaald moment waarop ik beter kon koken dan jij, denk ik. En...

Dat weet ik niet, maar ik eet ook wel graag en dat doet ook wel heel veel. Dus ik maak vlees, aardappelen, groenten, pasta. Dessertjes vind ik het leukst om te maken. Maar ik ben er ook graag mee bezig en het is vooral mijn zelfstandigheid dat dat dan bevordert. Dus ik hang niet van mensen af om dingen voor mij klaar te maken. En dat vind ik ook heel belangrijk.

En heb je het jezelf dan ook aangeleerd?

Ik heb dus veel van mijn moeder geleerd en van andere blinde mensen. En ook wel dingen opgezocht en zo.

Dus... Ja, we zijn eigenlijk...

Ik was vroeger ook heel bang van het vuur.

En hoe komt dat dan, denk je?

Ja, onbekend. En denken dat je je gaat verbranden. Dat is niet nodig, die angst. Ik kan me ook voorstellen dat veel andere blinde mensen zeggen dat vuren... Ik heb ook inductie, maar ik durf ook eerlijk zeggen... Zonder inductie zou ik het ook nog durven.

Denk je dat dat ook heel hard veel afhangt van overbescherming?

Misschien toen ik klein was wel. Maar ik denk dat dat toen ik groter werd niet zo was. Dat dat vooral een ding is van... Ik ga mijn handen verbranden, mijn vingers pijn doen.

Je moet je daar wel over zetten.

Ja, daar had ik ook iedereen aan. Wees daar niet bang voor. Wees voorzichtig. Je moet natuurlijk geen tien pinten drinken voordat je gaat beginnen koken. Maar als je voorzichtig bent, kan er eigenlijk heel weinig mislopen.

Je moet natuurlijk wel goed... nakijken of er niks op het vuur ligt.

Absoluut niet.

Dat in brand kan vliegen.

Ja. Ja.

Zeg even, Steven. Want ik weet natuurlijk ook hoe wij een beetje begonnen zijn. Was dat voor jou ook de eerste echte kookervaring? Dus ik denk dat de eerste keer dat we een spaghetti samen hebben gemaakt.

Wel, Yusri. Jij zei mij toen van... Steven, je moet het gehakt pletten met je vork. Dus als je dan saus maakt, je doet er dan gehakt bij, dan moet je dat een beetje pletten. We zijn hier al heel technisch aan het worden nu. Maar het gehakt lag, wat ik daarmee wil zeggen... Het gehakt lag overal tegen de muren, omdat ik ook de pants nog niet stabiel... Ik wist ook niet zo goed wat jij bedoelde. En toen heeft er iemand jou gezegd... Ja. Ja, dus zo is het bij mij ooit begonnen.

En leek het nog op spaghetti?

Ja, uiteindelijk wel. Maar het gehakt was er niet zo veel in als het zou moeten, waarschijnlijk. En wat ik ook al eens voor je heb gehad, je zet dan een zak suiker op tafel om dat dan af te wegen, maar je weet dan niet meer dat je een ei hebt liggen scheiden, het ei wit en het ei geel, en dat ligt dan een beetje op tafel. Je trekt die zak suiker dan van tafel en die zak schuurt open langs de onderkant en alle suiker ligt eruit. Of, Yusri, onze bladerdeeghapjes met kaas, met... Wat hadden we daarin gedaan? Honing en brie.

Honing en brie. En we wisten allebei niet hoe we eigenlijk dus de bladerdeeg van het rolletje moesten krijgen.

Nee, want ik had die dan meegenomen en die was al drie uur uit de frigo. Je moet bladerdeeg altijd van het rolletje proberen te doen als die nog net uit de frigo is. Dus ik zei, hoe doe jij dat? Ik weet dat eigenlijk ook niet. En dan waren we daar aan het krabben totdat dat papier er helemaal af was. En dan zeiden ze... Dat was een rol bladerdeeg. En dan zette ze een rol bladerdeeg voor vier hapjes of zo.

Dat waren assenbakken aan hapjes. Dat waren echt...

Ik dacht, we doen dat in vier. We doen dat zo gelijk een bol plasticine. We doen daar een hol in en we smijten daar kaas en brie in. En we zetten dat in de oven. En toen hoorde ik de op... Toen hoorde ik de opmerking van Jussie. Amai, die jobjes zijn wel heel zwaar. Ik heb al geen honger meer.

Vol bladerdelen.

Ja, eigenlijk wel. Dus om maar te zeggen, zo is het ooit bij ons begonnen. En we maken nog van die stoten mee.

Omdat je ook zoveel dingen leert door te experimenteren.

Wat ik er misschien ook nog bij wil zeggen, is dat ik het heel aangenaam vond dat ik dat gewoon met twee andere maten heb kunnen doen.

Blinde mensen.

Ja, dat wil ik er ook nog bij zeggen. Ik voelde mij niet bekeken. En het was oké om eens te knoeien. We hebben daar op een bepaald moment met de mixer en alles bijna scheef gestaan van het lachen. En ik denk dat je gewoon je ook... Je mag fouten maken.

Ik heb ooit eens een vriend zijn blikopener kapot gedaan, omdat ik niet wist dat dat werkte. Dat zijn allemaal dingen die gebeuren. Iemand die begint te koken, die gaat daar ook fouten uit leren, ik zal het zo zeggen.

Inderdaad. Ik weet nog dat we dat blik dan toch probeerden open te krijgen en we daarin liggen hakken.

Ik vroeg dan of er iemand een hamer had.

Ik zag er niet meer uit.

Nee, maar we hebben het wel opengekregen.

Ja, ja, ja. Maar we kunnen nu toch zeggen als gasten, we kunnen koken in de stevening.

Ja, absoluut. En we mogen daar ook wel ergens trots op zijn dat we dat zelf kunnen, denk ik. En met deze podcast willen we dus vooral mensen stimuleren. hele simpele dingen maken. Ik zie heel veel regelmatig van die podcasts waar dan ziende mensen langsgaan bij blinde mensen om eens te zien van hoe doen die dat. En dat is leuk, maar dat wordt dan vanuit een ziende standpunt verteld. Dat is dan soms nogal een hoop gelul daarbij. Van hoe leef jij. En dat hoeft voor ons allemaal niet, denk ik. Wij gaan ons echt fixeren op het koken. Op de geluiden die je kan horen. Op de dingen die je doet. Dus wij gaan heel simpele dingen doen. Soep of pudding.

Alles behalve het visueel.

Ja. Eitjes bakken, eitjes koken, heel simpel. Dus vanaf nul eigenlijk. En we gaan vooral zeggen hoe je het doet, wat je moet doen, welke herkenning je zou kunnen hebben, welke toestelletjes je allemaal hebt en zo. Dus als je niet kan koken, blijf gewoon luisteren, want wij gaan het proberen te leren. We weten ook niet hoe dit gaat lopen. Want je kan het natuurlijk niet met je handen zelf aan iemand tonen, maar we gaan het zo goed mogelijk proberen uit te leggen.

En het gesmos en het geknoeien zoals ooit is gebeurd met het gak, dat ga je hier wel niet mee doen.

Nee, maar dat gaan we wel voor de bloopers halen.

Of dat krippen misschien. Maar inderdaad, het moet vooral functioneel zijn, denk ik.

Ja, ja.

Terwijl ze ook Eline dankjewel aan je hebben meedoen. Dat is keitot.

Zeker. En...

Dankjewel dat ik mag meedoen.

Ik vind het een eer. Als er nog mensen zijn die willen meedoen, dat kan, hè.

Stuur ons een berichtje.

Ik denk dat een van ons er dan altijd best bij is. Jullie kennen ons misschien van Techtisch. Yusri en ik zijn bij Techtisch, nog altijd. Maar ja, een podcast opnemen, ik denk dat we daar wel ervaring mee hebben. Maar als wij eens mogen langskomen bij iemand of zo, dan kan dat, hè, als het niet te ver is. Ik weet niet of jullie daar nog iets aan toe te voegen hebben of dat jullie nog willen dingen vertellen ofzo voor deze introductie?

Misschien inderdaad dat je niet aan de andere kant van de wereld moet wonen, maar bijvoorbeeld Nederland, dat als het kan, dat willen we ook zelfs dus doen, denk ik. Dat regelen we dan wel. Want er zijn wel al een paar mensen waar we nou ook leuke dingen van zien passeren. Dus wees welkom. En maak je niet te veel zorgen over het technische. Dat nemen wij voor onze rekening. Wij geven u een platform om het uit te leggen. En we gaan ons best ook wel doen dat je daar ook gestructureerd en leuk goed uitkomt allemaal. Dus daar moet je geen zorgen in maken.

Nu, de regelmaat waarmee we publiceren, dat weten we zelf nog niet zo goed, omdat het ook niet altijd makkelijk is om af te spreken. Koken moet je echt aan de kookpotten doen.

Vraagtijd.

We gaan het ook niet met een mengpaneel opnemen zoals we dat met TechTouch deden, want dat is gewoon niet mogelijk. Je kan niet aan het aanrecht staan met een mengpaneel, met microfoons. Dus we hebben nu gewoon een setting van microfoontjes die we opspelden bijvoorbeeld. En het zal dan zo moeten gebeuren. Dus dat lijkt ons het meest Ik denk dat dat ongeveer was. Ik zou zeggen, blijf vooral luisteren. Dit was maar de introductie van deze Blind Proof Podcast. We gaan dat niet uitleggen, die naam. Mensen zijn wel slim genoeg om die naam te kunnen situeren een beetje. En als er nog iemand iets te zeggen heeft, dan mag dat nu. het hierbij laten. Absoluut.

Bedankt voor het luisteren en tot de volgende podcast.